۷ - لبخند

تا حالا شده که در سکوت محض کنار یکی از دوستاتون راه برید و فقط «حضور» داشته باشید؟ منظورم این نیست که فکرتون برای خودش یه جای دیگه باشه ها، نه، در کنارش باشید، با قدم‌هاش همراهی کنید و فقط فقط باشید.

از این سکوتا تا حالا تجربه کردین؟

شده که فقط با لبخند دوستتون کلّی معنا رو بفهمید؟ یا کلّی حرفا رو فقط در قالب یه لبخند بهش بگید؟ گاهی اوقات همین یه لبخند از یه دوست کافیه که برای کلّی وقت انرژی بگیری و شارژ بشی. به قول یه دوستی لبخند شاید تنها ژست بدن آدم باشه که همهٔ دنیا می‌فهمنش. انرژی زیادی هم نمی‌خواد انجامش.

البتّه به قول همون دوستم، لبخند زدن گاهی هم مسؤولیّت به همراهش داره. گاهی با یه لبخند می‌تونی اعتمادی ایجاد کنی که بعداً شاید برات بار زیادی به همراه داشته باشه.

البتّه متأسّفانه الآن مطالب دوستم موجود نیست که بهش لینک بدم، ولی خب، همینا رو از حرفاش یادم مونده.

به نظر من، هیچ کاری با ارزش‌تر و لذّت‌بخش‌تر از این نیست که با یه لبخند دل دوستت رو شاد کنی یا بهش انرژی بدی یا خودت ازش انرژی بگیری. یا حتّی کاری بکنی که باعث بشه بخنده.

در کل، لبخند را دوست می‌داریم :)

---

البتّه دوستانی هم دارم که نمی‌دونم چرا وقتی از این شکلکا براشون در چت می‌زنم، حس می‌کنن ناراحتی‌ای چیزی هست! نیدونم!

(نوشته شده در ۳۰ فروردین ۱۳۸۸)