مهر

این روزها هر چه آن تَه​مَه​ها می​گردم، اثری از موجود زنده​ای که از خاطرات مسخره​ی خود می​نوشت و جماعتی را می​خنداند نمی​بینم.

بعضی می​گویند بزرگ شده​ای. (خودت بزرگ شدی!)

بعضی می​گویند وضع جامعه خراب است (که البتّه سیاه نمایی​است!).

بعضی می​گویند تلخ شده​ای (من مثل عسل شیرینم، تلخی از خودتان است!).

بعضی می​گویند ...

نمی​دانم به حرف بعضی باید زیست یا به روایت خود؛ تنها می​دانم که تا مهر هست، امید باقی است.