خوب می‌دانی ...

تو:

تو دیگر این روزها خوب می‌دانی به چه زبانی باید حرف زد با من. دیگر خوب می‌شناسی چگونه بگویی که قبول کنم. چه بگویی تا جواب مثبت بگیری. تو این روزها، خوب خوب خوب می‌دانی که چه‌طور باید بازی کرد. دیگر قاعده‌هایش را خوب می‌شناسی. مقدّمات بازی را هم خوب بلدی.

من هم می‌دانم.

او:

تو خوب می‌دانی این روزها، که از دست دادمت، هر چند نمی‌خواستمت. حتّی اگر در دلم، پرنده‌ای آواز می‌خواند، تو خوب می‌دانستی. چرخ می‌خوردی با من و من با تو نبودم. آن روزها که در من بودی و من باک از هیچم نبود، اگر می‌دانستم این داس را بر خرمن خواهی نشاند، نبات وجودت را مزّه نمی‌کردم. و اگر حتّی همین امروز هم ...

من امّا، هیچ نمی‌دانستم.

یادداشت برای خودم: این مطلب بسیار بعدتر از اونی که فکرش رو می‌کردم منتشر شد. در واقع، این مطلب مال حدود یک ماه پیشه که مقدّماتی که برای انتشار اون باید فراهم می‌شد، خیلی طول کشید تا فراهم بشه. امیدوارم به زودی بتونم اقدامات ضروری رو صورت بدم. :-)