غرنامه (۲)

توجّه: مقداری غر نسبتاً بی‌تربیتی و بداخلاقی پیش روی شماست.

+ به یارو می‌گم آقا یه خورده می‌شه بری اون طرف‌تر، می‌گه مگه این‌جا رو خریدی؟! خب نرو. به جهنّم.

+ سوار تاکسی می‌شی، طرف خودشو می‌کشه که کنار پنجره بشینه. خب بیچاره، بعداً خودت باید پیاده بشی که من برم پایین.

+ بچه‌ها چیپس می‌خورن و تکالیفشون رو تکمیل می‌کنن و به دوست‌دخترشون اس‌ام‌اس می‌دن؛ استاد براشون داستان مکاشفهٔ علما رو تعریف می‌کنه: به این می‌گن کلاس درس.

+ به مامان دوستم زنگ زدی که به دوستم بگه که بهم بگه که متأسّفی. خیلی ممنونم از این‌همه زحمتی که به خرج دادی. اگه نگفته بودی هم برام فرقی نمی‌کرد.

+ مگه من وقت اضافی دارم که بیام دم در ادارهٔ شما روزی سه ساعت الّاف بشم؟

+ آقاجون، نمی‌خوای حرف بزنی؟ خب نزن. مگه مجبورت کردن!! برا چی دروغ سر هم می‌کنی؟

+ یعنی نمی‌دونم به رانندهٔ آژانسی که حتّی مسیر کوتاه بین آژانس تا خونهٔ ما رو گم می‌کنه و به جای این‌که کمکی بشه برای زود رسیدن فقط باعث نیم‌ساعت تأخیر می‌شه چی باید گفت؟

+ آخه آدم ...، خیرِ سر عمّه‌ت اومدی رشتهٔ مهندسی درس بخونی، تو رو چه به خوندن کتابای علوم انسانی و ... ؟

+ وقتی رئیس دانشگاه رو وسط جمع مسخره می‌کنن و اون هم نمی‌فهمه که قضیه چیه و فقط همراه بقیّه می‌خنده، چه انتظاری باید از بقیه داشت؟

+ آخه بیچاره، فکر کردی خدا ازت راضیه که چادری سرت کردی که نمی‌تونی جمع‌اش کنی و وسط رانندگی میاد جلوی صورتت و می‌زنی به ماشین بقیّه؟ این الآن یعنی عفاف و حجابت حفظ شد و خدا هم خوش‌حاله؟!

+ عزیز من، وقتی می‌خوای وسط کلاس قمپز در کنی که «فصل و وجود» حالیته، قبلش یه چهار تا سؤال بکن ببین کسی نباشه توی کلاس که بفهمه همه‌چیزو داری سر و ته یاد دانش‌جوها می‌دی. بعدم دانش‌جوهای بسیجی بسیار خوبمون همه‌شون کف می‌کنن که واااای! اصطلاحات عربی خفن به کار برد.