غرنامه

- طرف شده نفر دوم کلاس می‌آد دروغکی می‌گه افتضاح دادم. مگه من محتاج شنیدن نتیجهٔ تو بودم که اومدی سر صحبت رو با من باز کردی و دروغ گفتی؟ که چی بشه؟

- آقای فلانی  توی جمع شما تازه وارده، باشه، حالا باید حتماً دست بندازینش و یه کاری کنید که بفهمه قرار نیست پذیرش در کار باشه؟

- توی چشمات نگاه می‌کنم و می‌گم دست از سرم بر دار، بعد از سر کوچه که می‌پیچم زنگ می‌زنی بهم؟ اصلاً تو شمارهٔ منو از کجا آوردی؟

- به تو چه که من با کی می‌خوام برم کجا؟

- فکر می‌کنی مثلا این‌که از من یه ماه و نیم بزرگ‌تری یعنی عقلتم بزرگ‌تره؟ نه داداش من، بزرگی به خیلی چیزاس، فقط به سبیل نیست.

- آخه بیچاره، اگه واقعا انقدر محتاج توجهی که نباید بیای سراغ من!

- تو که خیلی حسّ تجدّد می‌کنی و بنز فلان سوار می‌شی و خونه‌ت فلان جاست و بالای ۱۰۰۰ متره، حدّاقل به این تیریپت گند نزن و وقتی که با خانمت می‌آی بیرون صداش نکن. لازم نیست همه بدونن تو چقدر مسلمونی که حتّی حاضر نیستی اسمشو صدا بزنی جلوی نامحرم.

- خب، قبول، فهمیدیم که خیلی مؤمنی، لازم نیست تا نگاهت می‌کنیم سر نمازت ح ها رو از ته حلقت ادا کنی.

- این چه وضعشه که تا یه بارون می‌آد خیابون ما می‌شه رودخونه؟

- دختر خوب، تو که عکسات توی گوشی همه داره می‌چرخه، مگه مجبوری برای همهٔ کسایی که می‌دونن فیلم بازی کنی و فقط چشمات پیدا باشه؟

- برات گوشی موبایل خریدن یه میلیون  تومن، لپ‌تاپ داری سه میلیون تومن، ماشین ۷۰ میلیونی زیر پاته، بعد میای توی محیط دانشگاهی که بچهٔ شهرستانی توش می‌آد و شاید برای کرایهٔ خونهٔ دسته‌جمعی‌ش شبا مجبور باشه کار کنه (شاید که نه، حتماً) می‌گی وضع مالیم خرابه؟ واقعاً که!

- چقدر الکی غر می‌زنم این روزا به همه چی! اه!