luciferous

تنها در تاریکی‌ات نشسته‌ای. از در که وارد می‌شود، چشمانت را از نور وجودش می‌بندی. گل‌های بیرون پنجره، زیر آسمان شب، در زیبایی‌اش پژمرده به نظر می‌رسند. دست می‌کشد روی صورتت؛ نوازشی که آن‌همه مشتاق‌اش بودی. روبه‌رویت می‌نشیند. دست می‌گذارد روی پاهات و به شانه‌ات تکیه می‌دهد.

موهایش را از میان انگشتانت می‌گذرانی. گم می‌شوی در التهاب این عشق‌بازی ممنوع؛ پژمرده‌تر از گل‌های بیرون پنجره، زیر آسمان شب. در پس ذهنت، چنین می‌خوانی: چه نیاز است خداوند را، چون چنین خلقتی مرا پاسخ می‌گوید؟

و در نور درخشان و پر از معنای او، در الهیّت بی‌کرانش، گم می‌کنی خود را.

حضورش، سراسر روحانیّت است؛ و تو، با ندایی در پس ذهنت، پژمرده و پژمرده‌تر می‌شوی - غرق در نور، مثل گل‌های بیرون پنجره.