یکی بود یکی نبود ... (۲)

دخترک خیلی مهربان بود. هر وقت می‌دید کسی مورد ظلم قرار می‌گیرد، قلبش عمیقا به درد می‌آمد. امّا به خوبی می‌دانست که نمی‌تواند برای مردم دنیا کاری بکند. حوزهٔ قدرت او بسیار محدود بود. به همین خاطر، سعی می‌کرد تا با تمام وجودش به همهٔ آن‌هایی که در حوزهٔ قدرت محدودش قرار می‌گرفتند کمک کند تا زندگی به دور از خشونت و ظلمی داشته باشند.

درست است که گربهٔ کوچک و خانگی‌اش نمی‌فهمید که او دوستش دارد و به او عشق می‌ورزد، امّا به هر حال، ترحّم او به این نوع پست‌تر زندگی مجبورش می‌کرد تا در قبالش مسؤولیّت داشته باشد، و به همین دلیل با گذاشتن او در قفسی طلایی و بسیار راحت و آرام خشونت را از زندگی‌اش حذف کرد. گربه، حقّ انتخابی نداشت.

جوجهٔ قرمز رنگ محبوبش هم این سطح درک را نداشت که بفهمد اگر از جعبهٔ شیشه‌ای راحت و گرمش خارج شود ممکن است تحت تجاوز حیوانات دیگر قرار گیرد، امّا مهم نبود. ترحّم وی، او را وادار می‌کرد در قبال این موجود مسؤولیّت داشته باشد و از جانش حفاظت کند. جوجه هم حقّ انتخابی نداشت.

و دخترک، راضی و خوشحال به حاصل کارش می‌نگریست، گربه‌ای وحشی که درنگی‌اش حذف شده بود، و پرنده‌ای که اجازهٔ پرواز نداشت، و دنیایی را تصوّر می‌کرد که در آن، خشم، حسادت، شرارت و پلیدی ذاتی تمام انسان‌ها را بتوان به همین راحتی کنترل کرد. بشریّتی که تنها می‌توانست احساسات مثبت را از خود بروز دهد. به راستی که چه دنیای آرام و پر از صلحی!