و فزتَ ...

دست‌های پینه‌بسته‌اش را دیگر سر هیچ یتیمی در کوفه حس نمی‌کند! ای زینت هر نمازی که ممکن است در دنیا گزارده شود! ستم آیا بزرگ‌تر از این است که چون خبر از شهادت‌ات می‌دهند ندای یالالعجب مردم بلند باشد که مگر علی هم نماز می‌خواند؟!

آسمان امشب، هزار و چهار صد سال است در هوس نرسیدن به سحر شب‌هایش را طولانی می‌کند و هزار چهارصد سال است که ابن ملجم در این‌چنین شبی تیغ کینه‌آلود خود را به زهر شقاوت خود می‌آلاید.
و ای عجب از این شقاوت ... یا اشقی‌الاشقیاء! چه‌گونه پاسخ خواهی گفت داد و آه تمام آن‌ها را که پدر را از آن‌ها ستاندی و تمام آن‌هایی را که مقتدایشان را از ایشان گرفتی؟

و در این شهر آیا کسی نیست که پژواک فریاد خاموش مولا را از عمق چاه بشنود و فراخوان الهی را پاسخ گوید؟

و وای بر ما ... که چهارده قرن گذشت و شاید اگر چهارده قرن دیگر نیز بگذرد ... هنوز هم پژواک آن فریادها را درک نخواهیم کرد.

تویی که ربع قرن را در آرزوی استدراک از سوی کسی - هر کسی - در انتظار ره‌گذری که شاید محمل دانش‌ات باشد شب‌ها را بی‌قرار به صبح می‌رساندی ... چه متبرّک کردی، امشب را! و به نامت تا صبح را ذکر می‌خوانم!

ای دلیل خلقت محمّد! ای باعث بودن جهان ... ادرکنی!

---

معاشران گره از زلف یار باز کنید

شبی خوش است، بدین قصّه‌اش دراز کنید

حضور خلوت انس است و دوستان جمع‌اند

وان‌یکاد بخوانید و در فراز کنید ...

(حافظ)

دوستان دعا یادشون نره!