ماجراهای زندگی یک موجود زنده!

پی‌رو آپ‌های دوستان تصمیم گرفتم شما رو با خطراتی که زندگی یک میلاد می‌تونه در بر داشته باشه آشناتر کنم!

• خطر اول: میلاد، گونه‌ای غیر جنگل‌زی از موجودات زنده است که اشتیاقش به وسایل و اشیائی که بیش از یک شاخه دارند معمولا وصف ناشدنی‌است. معمولا یک میلاد را می‌توانید در حوالی چهار سال و دو ماهگی ببینید که در حالی که پس از بررسی همه گونه وسایل دو شاخه دار و مشاهدهٔ روشنایی ایجاد شده پس از ورود دوشاخه‌های مذبور به پریز به این نتیجه رسیده که هر چیزی که به کمک دوشاخه به پریز متصل شود روشن می‌شود، دستش را به انتهای سیم منتهی به یک دوشاخهٔ خراب گرفته و آن را با اشتیاقی بی‌حد درون پریز می‌کند!
• خطر دوم: میلاد که کم کم بزرگ شده و دیگر تقریبا هفت سال‌ش است تصمیم می‌گیرد یک چتر نجات بسازد. از تمام مراحل این آزمایش خطیر که بگذریم (مثلا ربودن ملحفه از تخت والدین گرامی، بریدن ملحفهٔ مذکور ^[۱] و ...)، مرحلهٔ آخرش که منجر به سقوط میلاد از طبقه سوم شد از همه خطرناک‌تر است!
• خطر سوم: میلاد دوست دارد با هم‌کلاسی‌ها شوخی کند. به همین منظور ساعت هفت صبح زنگ می‌زند منزل دوستان و اطلاع‌رسانی می‌کند که مدرسه به دلیل ترکیدگی لوله تعطیل است. میلاد خوش‌حال به مدرسه می‌رود تا ضایع نباشد! در حال بالا رفتن از پله‌های منتهی به طبقه سوم است که پایش را روی یک عدد صابون می‌گذارد و در حالی که کمرش را با دقت روی تمام پله‌ها می‌کوبد تا طبقه دوم پایین می‌رود. میلاد بعدش نمی‌تواند تا شب راه برود. این موضوع با پادرمیانی میلاد و دوستانش به منزل گزارش نمی‌شود. (تنها عواید این ماجرا: به دلیل گناه داشتن میلاد پس از این سقوط، او را اخراج موقت نمی‌کنند که یک روز کلّ پایه را تعطیل نموده!)
• خطر چهارم: میلاد مشغول انداختن آجر به سر دیوار است.^[۲] استاد بنّا اشاره می‌کند که آجر بعدی را بالا بیاندازد. از قضا آجری که فعلا دارد می‌اندازد دارای مقادیر خوبی سیمان سفت نشده است. آجر پس از طی مسافت قوسی یک و نیم متر برگشته و محکم به شانهٔ میلاد برخورد می‌کند. اگر آجر اندکی (شاید دو سه سانت) به راست متمایل‌تر بود، احتمالا نسل میلاد منقرض می‌شد!
• خطر پنجم: میلاد تب دارد. بعد از خوردن دو سه عدد قرص استامینوفن میلاد مأیوسانه به دنبال آژانسی می‌گردد که او را به خانه برساند. اما متاسفانه بخت مترصد حالش نیست! میلاد پس از چند بار تلاش متوالی سعی می‌کند از خیابان عبور نماید. سرش گیج رفته به درون جوق آب سقوط می‌نماید! میلاد بی‌هوش می‌شود و معلم راهنمای گرامی پس از مراجعه به ماشین خود او را می‌یابد! این قضیه نیز با اصرار میلاد گزارش نمی‌شود!!

---

پس‌نوشت:

۱- در اون اوان خردسالی فکر می‌کردم که اگه چتر سوراخش زیاد باشه بهتره!!!

۲- با این که عملگی شغل شریفی‌است، من عمله نیستم (نه از اون لحاظ!) ما در مدرسهٔ م. عیدا می‌رفتیم عملهٔ مجانی می‌شدیم در راه جهاد!