چارده قرن گذشت و همه‌گان بر جایند ...

چارده قرن علم روی زمین باقی بود
و هم آتش زدن ریشهٔ دین باقی بود
شک و تردید و دروغ عالم و آدم می‌بُرد
زین میان گوشه‌ای از ملک یقین باقی بود
چارده قرن دخیل و در و دیوار به جا ماندند و
استخوان​های علی (ع)، آه حزین باقی بود
دوست گر بود از او طعنه فقط حاصل بود
هم‌چنان سیطرهٔ خنجر کین باقی بود
چارده قرن خدا پشت در مسجد بود
لیک تزویر و سیه بازی کین باقی بود
گر کسی خفته به کنجی نفسی در جان داشت
نه برای غم کس، بل به کمین باقی بود
چارده قرن علی (ع) زیر زمین خون می‌خورد
ز خداوند فقط سایهٔ دین باقی بود
«چارده قرن علم بود و علم‌دار نبود»
اسب می‌رفت و فقط پارهٔ زین باقی بود
یا محمّد! نفسی چهره نمای از پس ابر!
بیش دیگر نتوان بی تو چنین باقی بود!
پرده بگشا و گذر کن ز حزین کوچهٔ ما
که مرا از همه ایّام همین باقی بود
از خم محوترین کوچه پدیدار شو و
به کف آر آن علمی کاو به زمین باقی بود

---

پس‌نوشت:

۱- این پست مطلبش مال حدود سه سال پیشه، هر چند شاید الانم مورد استفاده داشته باشه :دی

۲- این پست صرفا به جهت پر کردن فضا زده شده

۳- چون خودم اصلا دوست نمی‌دارم این شعرو طبیعتا انتظار دارم شمام بدتون بیاد :دی

۴- چون بی‌کار بودم، نشستم و یه سری از مطالب وبلاگ رو یه دست‌کاری کوچکی کردم. مثلا برای مطلب «A Prayer in Java» توضیحی نوشتم و برای مطلب «الاوّل الآخر» ترجمه‌ای اضافه کردم.