می گن درد و رنج هر جامعه رو از طنزش می شه فهمید. می گن ذائقه ی طنز هر جامعه نشون دهنده ی بیماری های پنهانشه. می گن در جامعه ما زن با ارزشه. می گن مادرت برات نمی مونه ولی همسرت تا آخر عمر باهاته. می گن مادر از هر کسی بالاتره. می گن طنز فریاد خاموش ضمیر ناخودآگاه جامعه س که می خواد مشکلاتش رو یه جوری به گوش یه دکتری برسونه.
با همه ی این اوصاف، وقتی در طول یک روز، شش بار این متن به عنوان یه طنز خنده دار توسّط شش نفر مختلف (دو تا دختر و چهار تا پسر) به دست من می رسه، من باید چی فکر کنم؟
مرد به سرعت به خونه اومد و فریاد زد: عزیزم ساکتو ببند، من همین الان ۱۰ میلیون دلار برنده شدم!
زن: ساکها رو برای ساحل ببندم یا کوه؟
مرد: مهم نیست فقط ساکتو ببند و از جلو چشام دور شو!
و قاه قاه میخندم یعنی ...
:)
چه پرو مرد
عجب! چه خشن!
باز خوبه این طنز مال ایران نیست ترجمه ی یه طنز اونور آبه!
آدم باید همیشه نیمه ی پر لیوان رو پر کنه؟
چه ترجمه باشه چه نه، مهم اینه که بین ماها داره طنز به حساب میاد و همونطور که توی متن گفتی "فریاد ضمیر ناخودآگاه جامعه س" و "نشون دهنده ی بیماری های پنهان"!
یعنی درد و رنج جامعه ما اینه؟ مشکل جوونای ما اینه؟ :دی
یعنی درد و رنج جامعه ی ما اینه؟ مشکل جوونای ما اینه؟ :-؟ نیدونم!
اتفاقا این جوک به اصطلاح ! خبر از زیر ِ پوست ِ جامعه ی رو به تلاشی ما داره و متاسفانه رگه هایی از واقعیت درونش وجود داره .
در جامعه ی ما زن با ارزشه ؟ واقعا ؟ این تیکه بیشتر به جوک شبیه بود و میتونست مایه ی خنده ی تلخ من بشه !
بنده هم عرض نکردم حقیقته، گفتم «می گن زن ...» :)
* جامعه ی بیمار ، طنز ِ بیمار می آفریند !
بدون شک ... و طنز بیماری که نهادینه شود جامعه را تب آلوده تر می کند.
به اونهایی که میگن اون جمله رو بگید نسلشون رو به انقراضه مواظب خودشون باشن!
هوم . دیدمشون می گم!
چه خز...!
بلی