یک موجود زنده
یک موجود زنده

یک موجود زنده

friendship

Friendship, is the way you subtly adjust the seat to my comfort without being told to, without being expected to, and without mentioning it to me.

Friendship is you average person becoming a star because of your light.

Friendship is to partake in the most boring of activities to enjoy a single moment of sharing something with your pal.

Friendship is to be there.

I am none of it; but I still desire your friendship. Am I too lowly for you? Or maybe I am too arrogant.

نظرات 5 + ارسال نظر
راوی پنج‌شنبه 3 تیر 1389 ساعت 02:04 ق.ظ

سیستم کامنت دونیتون یا سیستمات رایانه ی من یک کدومش یکم قاطیه گویا !
کامنت خصوصیم رسید آیا ؟

رسیده اند.

راوی پنج‌شنبه 3 تیر 1389 ساعت 03:48 ب.ظ

- خدا را شکر به سلامت رسیده اند !جاده خطرناک بود !!!

- منظورم اضافه کردن نتایج نبود !( اگه به خاطر ِ اون کامنت کذایی بود !)
آیا معتقدید آدم خودبینی هستید ؟ اگه اینطوره این آدم دنبال ِ دوست نباید بگردد چون باز هم خودش را در دوست میبیند !آدم ِ خود بین آنقدر خودش را دوست دارد که هیچ گاه دیگری را دوست نخواهد داشت و اگر هم دوست بدارد برای خودش است !باید خودش را تغییر بدهد !

اگر هم نیستید چرا مینویسیدش ! خوشتون میاد به خودتون صفاتی بچسبونید که نیستید .تلقین پذیری ِ ذهن رو دست ِ کم گرفته اید ؟

* نمیدونم چرا اینقدر هنوز عصبانی ام !


نه. به خاطر اون نبود. آدم خودبینی هستم. ولی آدم خودبین هم آدم است، دل دارد، دلش دوست می خواهد، هم دم می خواهد. حتّی اگر هم دمش را آیینه ی خود ببیند.
شاید چون چیزی از من می دانید که خود یا دیگران نمی دانند!

راوی پنج‌شنبه 3 تیر 1389 ساعت 03:54 ب.ظ

این را هم اضافه کنم : تمام ِ حرفهایم غلط و اشتباه است
این به خاطر ِ نتایجی است که جدیدا گرفته ام !

به دوستی میتوان از دید ِ عرفانی ، از دید ِ مذهبی ، از دید ِ علمی و نوروساینتیفیک ، از دید ِ جامعه شناسانه نگاه کرد

من دیدم کمی تک بعدانه و خیلی تلاش کنم دو بعدی است

باید به یک نظریه با دید هولیستیک و جامعه نگرانه رسید . که من در هیچ چیز نرسیده ام

وقتی آدم هر چه بیشتر میخواند چقدر بیشتر متوجه اشتباهاتی میشود که از آنها خبر نداشت چقدر جهلش زیاد ترمیشود و شاید آگاه تر میشود به جهلی که داشت !چقدر میفهمد برای ساده ترین مفاهیم نیز تعریفی ندارد و نه حتی دید ِ درستی!!!

*احساس میکنم به قول ِ عین القضات نوشتن هم نشاید ننوشتن هم نشاید !( از لحاظ کامنت گذاشتن)

در هر صورت آدم باید خود را بر خود عرضه کند، تا شاید از صافی خود رد شود.
من هم جدیدا زیادی مالیخولیایی شده ام و چندان مطالبم شایان مطالعه ی غیر نیستند.

خسرو پنج‌شنبه 3 تیر 1389 ساعت 09:53 ب.ظ

اول 1 چیزی نظری که میزنم با توجه به نظراتیه که راوی زده بود وپاک شده ( بنظرم پاک شدنشون درست نیست چون نظر 1 آدمه حتی اگه به نظر ما غلط و یا توهین آمیز باشه باید به آزادی احترام بزاریم یا نظراتو کلا ببندی :) )
دوست عزیز توی زبانما 1 ضمیر مخاطب داریم که هم جنبه عاممیتونه داشته باشه و هم خاص ( اینو منم با سواد کم زبانم میدونم ) شما از کجا با این اطمینان میتونی بگی پست مخاطب خاص داره ؟ شاید نظر شما کاملا غلط باشه و اصلا این پست به فرد خاصی برنگرده . شما چطور اینقدر راحت این برداشتو از این پست کردی ؟

خب نظرات پاک نشده مگر بنا به خواست نظردهنده. در مورد بقیّه ش جواب رو به مخاطب نظر واگذار می کنم.

راوی یکشنبه 6 تیر 1389 ساعت 03:52 ق.ظ

-نقدی که من داشتم بیشتر مربوط به نحوه ی استدلال بود فارغ از خاص یا عام بودن ِ مخاطب .
-کامنت قرار بود خصوصی ارسال شود اشتباها عمومی شد
-لزومی برای ارائه ی ِ دلیل برای برداشتم از پست ِ یک وبلاگ به "همه" نمی بینم.
-اصولا نمیتونم با خواندن ِ نوشته های یک وبلاگ تعریف ِ الکی از نوشته ها بکنم این کار رو توهین به نویسنده ی وبلاگ میدونم .چون انتظار ِ چنین استدلالی رو از نویسنده ی وبلاگ با توجه به پست هایی که ازشون خوندم نداشتم ، اینو بیان کردم که الان می فهمم اشتباه ِ بزرگی بود .
- در هر صورت از نویسندی وبلاگ چه برداشتم درست بوده چه نادرست عذر میخوام .کافیه ؟
وقت خوش .

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد